TOP
Thuis / Lifestyle

5 dagen hel of hemel?

Het was gebeurd, het was MIJ overkomen. Ik was DE oen, DE sukkel, DE onvoorzichtige. Ja ik, helaas. Je let even niet op en dan gebeurt het. Dan is het zover en kun je het niet meer terug draaien. En toch, achter af gezien, was het niet het einde van de wereld. Maar oooo dat voelde toen wel zo. Wat gebeurde er dan in hemelsnaam….

Hoe het kwam….

Ik schets je het tafereel, dan kan je je goed in leven. We waren op een bruiloft. De meest idyllische en romantische die ik heb meegemaakt. Het huwelijk werd voltrokken op het strand met familie, vrienden en kids. Zo mooi en ja ik maakte foto’s (met de nadruk op maakte). Daarna ging het feest verder in een boomgaard. Zo eentje met prachtige oude bomen die schots en scheef staan. Waar de stoffen vlaggetjes van het mooiste kant wapperden in een zomers briesje. Waar de theetafel klaar staat met het mooiste, oude, ratatouille van servies en de taart veeeeeeels te lekker is. Daar waren wij. We zaten tussen appelkistjes als tafeltjes, op boomstammetjes en oude retro stoelen. Het was perfect afgestemd op elkaar. Het leek net of we op een filmset liepen en we genoten van de romantische sfeer waar wij onderdeel van waren.

droom bruiloft droom bruiloft

’s Avonds was er een feest in een prachtige tent. Er was eten en drinken in overvloed en we genoten volop. De wijntjes smaakten heerlijk en deden goed hun best. En ach ja, dan loop je eens een keer langs het kleinste kamertje. Dus daar stond ik dan. Klaar voor actie (voor de pot hé, dat snap je wel). Broek op de enkels en ik buk. Hoor ik PLONK! en ik denk nog HEUH wat kan hier nou vallen. Dus ik kijk om en SCHRIK! Daar lag ze dan. Mijn trouwste iPhone. Mijn levenslijn. Te verzuipen in de play pot! AAAAHHHHH. Ik was nog nooit zo snel geweest met mijn hand in die pot. Gelukkig had ik nog niet geplast, al had ik dan nog gegraaid. Haar er uit en snel drogen. Ze deed het nog, hallelujah! Dus ik ging verder feesten en keek niet meer naar haar. De wijn, de mensen en de muziek zogen me op……

De volgende ochtend: ze was leeg. Nou ja, dacht ik. Gisteravond had ze nog maar 7% batterij, dus dat kon. Dus we laden haar wel even op. Zo gezegd zo gedaan. Maar ze wilde niet meer. Ik verwoed die aan en uit knop geprobeerd maar nee. Ze was er niet meer.

Wat ik deed …..

Daarna heb ik nog een uur of wat achter internet gezeten. Vele YouTube filmpjes verder kwam ik er achter dat ik haar toch aan de professionals moest over laten. En dat deed ik. Ik vond er eentje die zelfs op zondagavond met zijn expertise klaar stond. Ik bracht haar (in een bakje rijst, wat stond dat stom zeg) naar hem toe met nog een sprankje hoop en liet haar daar achter. Ik dacht nog toen ik weg ging ‘op hoop van zegen’.

Ik was officieel offline. Goh wat was dat rustig! En wat denk je. Dat beviel goed!

Die maandag moest ik weer werken. Zonder haar. Maar dat was eigenlijk helemaal niet erg. Lekker rustig. Wat went dat eigenlijk snel zonder haar. Ik was altijd bang dat ik haar altijd maar mee moest nemen. Want o o o  als er iets gebeurt moet ik haar wel hebben. Kan ik iedereen bereiken. Maar als je dan bedenkt dat iedereen wel zo’n ‘haar’ heeft dan maakt het niet uit dat je er geen hebt. Altijd wel iemand die je kan helpen toch!

Daarnaast zat ik niet de hele tijd met mijn hoofd op haar gericht en zag ik dus veel meer om mij heen. Ik genoot daar eigenlijk wel van. Want ik was er veel meer bij. Ik leefde meer in het moment. Goh wat een openbaring en wat een fijne! Niet de hele tijd meer alert zijn op piepjes of trillers van haar. Niet meer de hele tijd dat zij het middelpunt is van mijn aandacht. Niet zij, maar alles er omheen kreeg weer aandacht!

Op dinsdagavond hoorde ik dat ze officieel niet meer bij wilde komen. Hmmmm dat was ff jammer en gruwelijk duur!!!. Diezelfde avond ging ik op zoek naar vervanging. Want ik wilde er toch wel graag weer bij horen! Jemig wat zou ik allemaal niet gemist hebben. Dus mijn nieuwe ‘haar’ (ik gaaf het meteen een naam: ‘zij’) werd besteld en zou de volgende dag arriveren.

Wanneer zij er weer was….

Woensdagavond was er een nieuwe ‘zij’ in huis. Ik stond de koerier met smacht op te wachten. Als een kind zo blij dat ‘zij’ kwam. Met kloppend hart sloot ik mijn ‘zij’ aan op de stroomkabel. Want zou die geweldige iCloud woord houden en alles terug kunnen zetten. Mijn god wat heb ik al die oplaad balkjes met spanning aan zitten kijken. Jemig, wat stom eigenlijk, maar ik wilde zo graag dat ik er niet nog meer gedoe aan had. Je moet je eens bedenken dat je alles weer opnieuw moet instellen, downloaden etc etc om gek van te worden! Maar ‘zij’ en de iCloud hielden woord. Ik was back in business, ik was weer online!!

En meteen begon ‘zij’ hard te werken, trillen, piepen er kwam van alles binnen. En wat denk je dat ik deed. Ik snoerde haar de mond.

Juffie, dacht ik. Nu moet je niet al te hard van stapel lopen. Het was zo lekker rustig. Dat tempo ga ik eens aanhouden. Je moet geen sterallures krijgen, zoals mijn vorige. Ik laat me niet gek meer maken. Ik doe het voortaan rustig aan. :).

Ceciel van der Pas

Dit blog is geschreven door Ceciel, oprichter van het blog Badschuim en eigenaresse tot april 2017. In die tijd maakte zij blogs met DIY, knutsel ideeën en inspiratie voor creatieve ouders & kids. Ze was mevrouw Badschuim, een jongensmoeder van een lief draakje (meneertje Badschuim) en getrouwd met een kanjer (meneer Badschuim). Tegenwoordig heeft ze een ander bedrijfje : Ceciel Maakt - een creatief bedrijf voor (blog)tekst & foto's, creatieve workshops en het maken van ontwerpen (van o.a. krijtstifttekeningen, zie Etsy Shop Krijtstifttekening).Je kan haar tevens nog steeds volgen via Ceciel Maakt op Instagram en Ceciel Maakt op Pinterest . Via deze kanalen deelt ze nog steeds al haar creatieve uitspattingen.

«

»

what do you think?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Close