Begin dit jaar werd ik gevraagd of ik mee wilde collecteren voor het Rode Kruis. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Waarom ook niet! Voor die ene keer per jaar jezelf inzetten voor een goed doel, wat mij maar 2 uurtje kost en waarmee ik anderen blij kan maken. Dat leek me win-win, dus ik schreef me in.
Voordat we vertrokken was er nog kleine paniek: ons ventje had mijn rode kruis legitimatie badge in de bus proberen te proppen, zucht…… Gelukkig was manlief de reddende engel, voor zowel de bus, mijn badge en ons ventje ;). We konden op pad.
Het is uniek om een kleine blik te krijgen van iemand zijn huis. Het begint bij de bel en de voordeur (sommige worden totaal niet onderhouden, wil je eigenlijk helemaal niet aanraken vanwege de viezigheden, maar sommige zijn ook echt artistiek). Als er open wordt gedaan (en soms zag je gewoon dat mensen thuis waren en niet open deden pfff) krijg je een kleine sneak-piek in de hal. Zoveel mensen, zoveel stijlen maar ook zoveel gezichten. Zo kijk je toch eens anders naar je eigen hal. Toch maar eens opruimen morgen en de voordeur en bel maar eens wat beter poetsen.
Wat ik ook leuk vond waren de naambordjes op de huizen. Dan heb je meteen een naam bij een gezicht. Zoveel verschillende en ook leuke namen. Het is een inspiratiebron voor zwangeren die op zoek zijn voor een naam voor het kindje. Ga collecteren, dan kom je er genoeg tegen.
En een glimlach geeft een glimlach!! Wat heerlijk is het om die terug te mogen ontvangen. Een beetje beleefdheid en aardigheid doet wonderen en mijn bus werd voller en voller. Na 2 uur was ik klaar. Mijn glimlach deed al een beetje pijn, mijn arm was lam van de zware bus (leek het net alsof ik nog gesport had ook ;) ) dus het voelde alsof ik goede zaken had gedaan!
what do you think?