Als kind heb je grote dromen. Piloot worden, twintig paarden hebben, heel rijk zijn of moeder worden van veel kinderen en in een groot huis wonen. Misschien wilde je wel studeren om advocaat te worden, dokter, verpleegster of liever astronaut. Misschien maakte je tekeningen van alle toekomstplannen die je had, met veel kleur en glitter. Dat moest het worden. Zo zou je groot worden. Zingend op een podium, als popster, bekende acteur of juist als schrijver!
Maar dan begint het pad dat iedereen bewandelt. Je gaat naar school, het leven neemt de route over en waar zijn dan alle dromen gebleven?
Naarmate je ouder wordt, verdwijnen de heldere beelden die je zo in je geheugen had geprint over hoe jouw leven eruit zou zien. In je tienerjaren weet je opeens niet meer welke vervolgstudie je wilt doen, omdat je bang bent dat het je tóch niet gaat lukken. De lat ligt te hoog, dat kan nooit goed gaan hoor! En voor je het weet, word je oud zonder ook maar geprobeerd te hebben om je dromen te volgen en waar te maken! Want wie heeft nu niet excuses genoeg om het uit te stellen? Herken jij ze? Lees maar eens mee.
“Ik heb geen tijd.”
Hoe vaak hoor je dat niet? Wat het ook is, mensen hebben (of gunnen zich) geen tijd meer. Men heeft een gezin, werk en daarbij moeten de sociale contacten hier en daar ook nog bijgehouden worden. Wie heeft er dan nog tijd om dromen na te jagen? “Nee hoor, dat komt wel een keer. Als de kinderen op school zitten, het huis uit zijn, als ik wat hoger ben geklommen op de carrièreladder, meer verdien…” Wat stellen we het uit hè? En is het echt zo dat we geen tijd hebben of zien we de tijd die we hebben om onszelf gelukkig te maken niet meer? Gunnen we onszelf de tijd niet meer om te onderzoeken en te werken aan ons geluk? Aan onze dromen? Mogen we niet meer dromen? Voor wie is het dromen dan weggelegd? Is het alleen voor fantasierijke kinderen? Absoluut niet! Blijf dromen en blijf deze dromen najagen!
“Ik kan het niet…”
Herken je dat? Jezelf beetje bij beetje de grond in trappen?Jezelf wijsmaken dat je het niet kan, dat je er niet slim of handig genoeg voor bent? Hoe vaak vertel jij jezelf niet dat het niet voor jou bestemd is? “Die klus in de tuin? Nee hoor, laat dat maar over aan meneer of mevrouw X, die kunnen dat veel beter.” Waar komt dat toch vandaan? Waarom spreken we onszelf zo tegen? Waarom geloven we niet in onszelf? Geldt voor ons dan niet: waar een wil is, is een weg?
Is dát het probleem soms? Willen we wel echt…? Of houden we onszelf voor dat we tevreden moeten zijn met wat we hebben en that’s it?
“Daar ben ik te oud/jong voor!”
Echt? Is er een bepaalde leeftijd waarop je je dromen kunt waarmaken? En als die leeftijd voorbij is, heb je dan gewoon pech? Welnee! Iedereen heeft dromen. Jong of oud. En je bent nooit te jong of te oud om te leren, om te sparen, te beginnen met voorbereiden of werken aan je dromen. Of het nu kleine doelen zijn of grote, waarom zou je er niet stap voor stap aan werken? Met de jaren zullen je dromen en wensen misschien wat uitgebreider en groter worden. Moeilijker te bereiken. Maar dat zegt niet dat het onmogelijk is. Hoe jong of oud je dan ook bent. Begin bij het begin, bereid goed voor en stel kleine doelen. Wedden dat je er komt? Wedden dat het je lukt? Natuurlijk lukt het!
Nu is jouw moment!
Misschien droom je al lang niet meer over de dromen die je had als kind, maar heb je nu andere wensen. Misschien heb jij de missie om mee te werken aan een schonere wereld! Misschien wil je je eigen winkel beginnen of als chef aan de gang in een restaurant. Wie je ook bent, waar je ook bent, jij kunt het! Jij hebt kracht genoeg om jezelf sterk neer te zetten en met zelfvertrouwen aan je dromen te werken! Dat betekent niet dat het allemaal van een leien dakje zal gaan en je geen obstakels tegenkomt. Maar het is en blijft de kunst om jezelf steeds weer de goede kant op te sturen, te motiveren en bemoedigend toe te spreken. Kop op, het komt allemaal goed.
Wat waren jouw kinderdromen? Zijn ze veranderd of wil je nog steeds die dromen waarmaken?
