Als kersverse moeder verandert er opeens heel veel in je ritme. Je gewoonte om om tien uur in bed te liggen en om acht uur op te staan, is niet langer realistisch, nu er een baby in huis is. Een baby moet (helemaal in het begin) elke drie uur verschoond worden en gevoed. Daarna komt het boeren en knuffelen, voordat het weer slaaptijd is. Ik weet nog dat ik de eerste weken het idee had dat ik niks anders deed dan voeden en verschonen. Zodra het ene rondje klaar was, was het alweer bijna tijd voor de volgende ronde. Dat kan ontzettend vermoeiend zijn.
Hoe ouder je kindje wordt, hoe minder voedingsmomenten er zijn en zo kan je oude ritme beetje bij beetje weer terug komen. Misschien had je de wieg in je eigen kamer staan (dan is jouw slaapkamer misschien niet langer een plaats van rust) en is het op den duur tijd om je ukkie in zijn eigen kamer te laten slapen. Dat kan al wat schelen in (nacht) rust.
Maar op een gegeven moment komt er een moment dat je kleintje de wieg uitgroeit, een ledikantje ook te klein wordt en je toch echt een groter bed moet aanschaffen. Er zijn bijvoorbeeld peuterbedden te koop met uitvalbescherming, maar je kunt ook een eenpersoonsbed kopen om kosten te besparen. Hoe dan ook, er is een grote kans dat dit wel weer even wat verandering kan brengen in het slapen van je kind. Het veranderen van bed is iets nieuws, waar je kleintje aan moet wennen. Het voelt anders, ruikt anders, de ruimte is groter. Een kind krijgt steeds meer ruimte in zijn bed. Dat kan zelfs onveilig voelen voor een tijdje. Het is ook zo’n verschil met bijvoorbeeld mama’s buik! Daar zat je kindje knus en opgevouwen in een warm huisje. En eenmaal ter wereld gekomen, valt er een heel stuk van dat knusse gevoel weg. Steeds meer.
Het kan soms helpen als je even bij je kleintje blijft of zelfs even bij hem in bed gaat liggen om hem gerust te stellen en te verzekeren dat alles goed is. Zachtjes fluisteren, aaien, een arm om hem heen. Want bij mama is alles veilig. En als mama zegt dat het goed is, is het goed. Laat je kind wennen aan de grote veranderingen die er steeds weer zijn. De één heeft er meer tijd voor nodig dan de ander. Er zijn kinderen die gewoon niet fijn slapen op een eigen kinderkamer, in een eigen bed en juist als een blok door de nacht snurken als ze tussen papa en mama in het grote bed liggen. En als dat goed voelt voor jullie, waarom zou je het dan laten?
Er is geen ‘juiste’ en ‘onjuiste’ manier. Het is aanvoelen. Kijken wat werkt voor je kind (en dus per kind verschillend!) en voor jullie als ouders. Neem daar de tijd voor. En als je je kindje tot zijn vierde bij jullie op de kamer (of bij jullie in bed) laat slapen, dan is daar niks vreemds aan. Als jouw kindje die vertrouwdheid van papa en mama nodig heeft, dan zij dat zo.
Bij ons werkt dat totaal niet: bij ons op de kamer in eigen bed. Dat is de hele nacht brullen. Tussen ons in is ook geen goed plan voor de hele nacht. Gelukkig slaapt onze dochter goed in haar eigen bed, op haar eigen kamer.
Hoe doen jullie dat?
